Η Μπαρτσελόνα δεν είναι απλά πρωταθλήτρια Ευρώπης. Για πολλούς, είναι μια από τις καλύτερες, ποιοτικότερες και θεαματικότερες ομάδες ποδοσφαίρου όλων των εποχών.
Τι ξεχωριστό έχει όμως η φετινή Μπαρτσελόνα; Κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Κατάφερε να φτιάξει αυτή την ομάδα χωρίς να ψάξει για παίκτες στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. 10 από τους 18 παίκτες που ήταν στην αποστολή του μεγάλου τελικού, άρχισαν την καριέρα τους από τις ακαδημίες της ίδιας της Μπαρτσελόνα ως μικρά παιδιά!
Αν η Μπαρτσελόνα σε αυτό το ανώτατο επίπεδο ποδοσφαίρου κατάφερε να στηριχτεί στα τμήματα υποδομής της, θα μπορούσε η δική μας ομάδα να καταφέρει κάτι ανάλογο σε τοπικό επίπεδο; Εδώ και πολλά χρόνια περηφανευόμαστε ότι διαθέτουμε τις καλύτερες ακαδημίες στο νησί. Και αν κάποιος αναλογιστεί την πορεία των τμημάτων υποδομής διαχρονικά, τότε αυτή η θέση δεν πρέπει να διαφέρει και πολύ από την πραγματικότητα.
Κάπου όμως μεταξύ δεύτερης και πρώτης ομάδας, υπάρχει μια μαύρη τρύπα που εξαφανίζει τα ταλέντα μας. Ίσως αυτή η μαύρη τρύπα να λέγεται μάνατζερς, ίσως να λέγεται μίζες, ίσως να λέγεται ξεροκεφαλιά προπονητών. Όπως και αν την ονομάσουμε, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι υπάρχει και ζημιώνει το σωματείο. Υπάρχει και εναπόκειται στην διοίκηση Σοφοκλέους να την εξαφανίσει.
Φανταστείτε απλά την ομάδα μας σε μερικά χρόνια, αν κάθε ένα με δύο χρόνια βγαίνουν από τμήματα υποδομής 1-2 ταλέντα της αξίας του Σίμου Κρασά ή του Χρίστου Χαραλάμπους. Να υπάρχει δηλαδή ένα σύστημα το οποίο να προωθεί και να στηρίζει τους καλύτερους στην πρώτη ομάδα. Να υπάρχει ένα σύστημα το οποίο όχι μόνο να τους βοηθά στην ανάπτυξη τους ως ποδοσφαιριστές, αλλά να στηρίζει και την ανάπτυξη τους ως άτομα.
Σε μερικά χρόνια, όπως και η Μπαρτσελόνα, η ομάδα μας θα έχει και αυτή 10 δικούς της παίκτες στην βασική 18άδα. 10 παίκτες αξίας, ως ποδοσφαιριστές και ως άτομα, οι οποίοι θα έχουν και ένα λόγο παραπάνω από τους ξένους για να τρέξουν εκείνο το επιπλέον μέτρο για την ομάδα μας.
Twilight Zone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου