Ακολουθεί ανακοίνωση του ΣΥΦΑΕΛ
Αυτή η παρέμβαση έχει ως αφετηρία, αφενός, το σοβαρό τραυματισμό ενός προσώπου μετά από συμπλοκή οπαδών στη Λευκωσία, και, αφετέρου, τα διάφορα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας, όπως οι απειλές και οι επιθέσεις εναντίον ποδοσφαιρικών παραγόντων, η διακοπή αγώνων και οι ατεκμηρίωτες καταγγελίες του προέδρου της ΚΟΠ εναντίον των οπαδών μας.
Όλα τα πιο πάνω, που είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, μας αφορούν άμεσα και γι αυτό επιχειρούμε να καταθέσουμε τη δική μας γνώμη, σε μια συζήτηση από την οποία μας έχουν αποκλείσει και στην οποία συμμετέχει μόνο ένας σωρός από σχετικούς και άσχετους «ειδήμονες», που το μόνο που κάνουν είναι αφ υψηλού, εκ του ασφαλούς κι εκ του προχείρου να κρίνουν και να κατακρίνουν τους φιλάθλους.
Ξεχνούν, όμως, πως οι φίλαθλοι είναι οι μόνοι εθελοντές του ποδοσφαίρου και πως είναι αυτοί που βιώνουν από πρώτο χέρι το ποδόσφαιρο κι έτσι μπορούν να κατανοούν τις αιτίες και τις λύσεις των προβλημάτων του. Και οι οποίοι έχουν την κοινή νοημοσύνη για να αντιληφθούν ότι τα περιστατικά των τελευταίων ημερών δεν είναι τίποτε άλλο από τα συμπτώματα ενός σαθρού συστήματος που παράγει αντίδραση, αποδέχεται τη βία και τη χρησιμοποιεί για τη χειραγώγηση του ποδοσφαίρου και την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και συμφερόντων ξένων προς το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Η «βία στα γήπεδα» δεν μπορεί να απομονωθεί από τη βία που υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία. Είναι προέκταση της «βίας στην κοινωνία». Με άλλα λόγια, δεν θα υπήρχε βία στα γήπεδα αν ζούσαμε σε μια κοινωνία απαλλαγμένη απο βία. Όμως, όσο κι αν μεθοδικά αποσιωποιείται, καθημερινά αποδεικνύεται πως η βία είναι κομμάτι της κυπριακής πραγματικότητας: η ενδοοικογενειακή βία που ασκείται εναντίον γυναικών και παιδιών, η βία που εκδηλώνεται με ασήμαντες αφορμές, όπως προσπεράσματα στο δρόμο ή τσακωμούς στα clubs, η βία εναντίον των μεταναστών από τους εργοδότες και τους εμπόρους τους και η αστυνομική βία είναι μερικά μόνο παραδείγματα.
Τα οποία φανερώνουν μια σοβαρότερη κρίση της κοινωνίας μας, που ξεκινά από την παιδεία, και την αδυναμία της να καλλιεργήσει αισθήματα αυτοεκτίμησης και σεβασμού προς τον άλλο και να παράσχει στους νέους τη δυνατότητα δημιουργικής έκφρασης των συναισθημάτων και των ανησυχιών τους.
Το γήπεδο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Στα γήπεδα συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός προσώπων, όλων των ηλικιών, των κοινωνικών τάξεων, των ιδεολογιών. Έτσι, είναι φυσιολογικό ότι τα ατομικά προβλήματα που κουβαλά ο καθένας παίρνουν μορφή και εκδηλώνονται συλλογικά στο χώρο του γηπέδου. Ωστόσο, οι εκδηλώσεις αυτές θα ήταν μεμονωμένες και περιορισμένες αν δεν υπήρχε η πραγματική και υπαρκτή αδικία που τις πυροδοτεί. Η «βία στα γήπεδα» είναι κατά κανόνα απάντηση στην «αδικία στα γήπεδα».
Που δεν περιορίζεται μόνο σε σικέ ή πουλημένα παιχνίδια, αλλά σε ολόκληρα στημένα πρωταθλήματα, στα οποία προκαθορίζονται και προαποφασίζονται οι θέσεις της κορυφής και της διαβάθμισης, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες και τις αντοχές της κάθε ομάδας.
Αυτό που συχνά αποκαλείται ως «προκατάληψη» έναντι της ΚΟΠ και της διαιτησίας θα ήταν προκατάληψη αν δεν επιβεβαιώνοταν κάθε φορά. Αντίθετα, αυτό που παρατηρείται είναι μια κατʼ επανάληψη εύνοια υπέρ συγκεκριμένων ομάδων και θυματοποίηση άλλων, η οποία όχι μόνο γίνεται ανεκτή, αλλά και συγκαλύπτεται κατά πάγιο τρόπο από την ΚΟΠ. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση των διαιτητών οι οποίοι ουδέποτε τιμωρούνται για τα «λάθος» σφυρίγματά τους, αλλά και στην περίπτωση ατιμωρησίας των ίδιων των ομάδων των οποίων οι παίχτες παίζουν ντοπαρισμένοι ή οι διοικήσεις προχωρούν σε «στησίματα» παιχνιδιών.
Ας μην ξεχνούμε πως μια ολόκληρη οικονομική βιομηχανία νόμιμου και παράνομου τζόγου, από την οποία πολλοί αποκομίζουν τεράστια χρηματικά οφέλη, στηρίζεται σε προσυνεννοημένα αποτελέσματα. Φυσικά, στην Κύπρο ποτέ δεν αποδεικνύεται ο,τιδήποτε. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε καλά πως αυτή η διαχρονική αδικία έχει μαυρίσει το κυπριακό πρωτάθλημα και έχει συσσωρευτεί στη συνείδηση του φίλαθλου κόσμου. Και αυτή είναι που αποτελεί τη βασική αιτία της οργής που εκδηλώνεται στα γήπεδα.
Άλλος σοβαρός παράγοντας που επιβαρύνει την κατάσταση είναι και η εμπλοκή των κομμάτων στα του ποδοσφαίρου και η μεταφορά των πολιτικών αντιπαλοτήτων στα γήπεδα. Η ενασχόληση των κομμάτων με τις ποδοσφαιρικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση από τους οπαδούς συνθημάτων ή συμβόλων (σβάστιγκες, σφυροδρέπανα, σημαίες κλπ) που είναι άσχετα προς το ποδόσφαιρο, πορώνουν και πολώνουν το κλίμα και οδήγουν σε συγκρούσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το αθλητικό σκέλος του ποδοσφαίρου.
Σημαντικό ρόλο στην έξαρση της έντασης που παρατηρείται στα γήπεδα παίζει και το γεγονός ότι η ΚΟΠ, μέσω των κυρώσεων που επιλεκτικά επιβάλλει σε διοικήσεις και οργανωμένους φιλάθλους, καταπνίγει κάθε αντίθετη προς τη δική της άποψη. Με τον τρόπο αυτό τρομοκρατεί όσους διαφωνούν με τις αποφάσεις και τις πρακτικές της και αποκλείει κάθε προσπάθεια ουσιαστικού διαλόγου. Όταν, όμως, δεν παρέχονται οι δυνατότητες αμφισβήτησης, μέσω της συζήτησης και του αμοιβαίου προβληματισμού, τότε αναπόφευκτα θα οδηγούμαστε σε ακραίες ενέργειες, όπως τον εκφοβισμό, τις απειλές και την υλοποίησή τους.
Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως οι ενέργειες αυτές δίνουν το άλλοθι για περισσότερη καταστολή. Για μέτρα, τα οποία απομακρύνουν από τα πραγματικά προβλήματα που αναφέρουμε πιο πάνω και στοχοποιούν τους φιλάθλους. Και τα όποια είναι ούτως ή άλλως ημιτελή και αναποτελεσματικά. Αυτό έχει φανεί και με την υιοθέτηση της πρόσφατης νομοθεσίας για τη βία στα γήπεδα, η οποία το μόνο που κατάφερε ήταν να μεταφέρει τη βία εκτός των γηπέδων, εκεί όπου είναι εντελώς ανέλεγκτη και πολύ πιο επικίνδυνη.
Το ίδιο ισχύει και για τα μέτρα που βρίσκονται τώρα υπό συζήτηση, όπως η επίδειξη ταυτοτήτων για είσοδο στα γήπεδα, η αλλαγή της ώρας διεξαγωγής των αγώνων ή η απαγόρευση της κουκούλας, τα οποία συνιστούν αποτέλεσμα πανικού, φανερώνουν διάθεση εντυπωσιασμού και είναι απλώς πρόχειρα κι αποσπασματικά, ανίκανα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Θα έχουν, δε, ως συνέπεια την απομάκρυνση του απλού κόσμου από τα γήπεδα και την ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση των φανατικών οπαδών. Κατ’ επέκταση, θα οδηγήσουν σε πολύ πιο σοβαρές συγκρούσεις εντός και εκτός των αθλητικών χώρων.
Είναι παράξενο που οι πιο πάνω απλές σκέψεις διατυπώνονται από αυτούς που εσείς αποκαλείτε «ανεγκέφαλους οπαδούς» και «οπαδούς υψηλού κινδύνου». Που τους δώσατε αυτή την ταμπέλα για να καλύψετε τις δικές σας ανεπάρκειες και την υποκρισία σας. Την απροθυμία σας να προχωρήσετε σε πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου, αφού αυτή θα έπρεπε να ξεκινά από εσάς τους ίδιους. Εμείς είμαστε οι πρώτοι που την θέλουμε, γιατί εμείς στο ποδόσφαιρο καταθέτουμε την ψυχή μας, την οποία εσείς μετατρέπετε σε τραπεζικές καταθέσεις και θέσεις εξουσίας.
Κι έρχεστε μετά να μας φορτώνετε όλα τα φταιξίματα για όσα εσείς με τις ενέργειές σας προβοκατόρικα προκαλείτε. Εμείς οι «ανεγκέφαλοι» λοιπόν αρνούμαστε να παίξουμε το παιχνίδι σας και καλούμε όλους τους «ανεγκέφαλους» φιλάθλους που αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο να εναντιωθούν στις μεθοδεύσεις σας και να συσπειρωθούν για να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία σας. Να στρέψουμε την οργή μας σε αυτούς που θέλουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας”!
